கனவுப் பிரதேசம்

வெளிநாட்டிற்குச் செல்ல வேண்டுமென்ற வாய்ப்பு கனடா வேலைவாய்ப்பில் கிடைத்து டொரோண்டோவிலும் இறங்கியாயிற்று. வந்த சில மாதங்களிலே கனடா வாழ்க்கை ஒத்து வருமோ வராதோ என்ற தவிப்பில் மீண்டும் ஊருக்கே திரும்பி விடலாம் என கணவர் ஆரம்பிக்க, வந்தது தான் வந்தோம் அமெரிக்காவையும் பார்த்து விட்டுச் சென்று விடலாம். வேலைக்கான விசாவும் கிடைத்து விட்டதே. அங்கும் பிடிக்கவில்லையென்றால் ஊரை பார்த்து கிளம்பி விடலாம் எனச் சொல்லவும் விதி விட்ட வழி என அன்று இதே நாளில் காலையில்  எங்களின் அமெரிக்கப் பயணம் ஆரம்பமாகியது.

 இலங்கைத்தமிழ் நண்பர் ஒருவர் தோசையுடன் சம்பல்  கொண்டு வந்து அன்புடன் பரிமாற, மதுரை நண்பர் மதி எங்களை கண்ணீருடன் வழியனுப்ப, கனத்த மனதுடனும், கலக்கத்துடனும்   கனடாவிற்கு டாட்டா சொல்லி விட்டு  வாடகைக்காரில் பயணமானோம்.

மதுரையிலிருந்து ஐந்து பெட்டிகளுடன் ஆரம்பமான எங்களின் பயணத்தில்  சமையல் பாத்திரங்களும், எலெக்ட்ரானிக்ஸ் பொருட்களும், மூன்று வெவ்வேறு பருவ காலங்களைக் கண்டதில் அதற்கான உடைகளும்,  காலணிகளும் என மேலும்  ஐந்து பெட்டிகளுக்கான சாமான்கள் கேட்காமலே சேர்ந்து விட்டிருந்தன! இவற்றையெல்லாம் எப்படி எடுத்துக் கொண்டு போகப்போகிறோம் என்ற மலைப்புடன் வேறு வழியின்றி  குப்பைகளைக் கொட்டும் ஆரஞ்சு வண்ண garbage bagகளில் மூட்டைகளாக கட்டிக் கொண்டு வண்டியிலும் ஏற்றியாயிற்று.

இந்தியர்கள் என்றாலே ஹிந்தியும் தெரியும் என்ற ஆழ்ந்த நம்பிக்கையில் அந்த பஞ்சாபி ட்ரைவர் பேச ஆரம்பிக்க, ஹிந்தி கொஞ்சம் கொஞ்சும் தெரியும் என்று அவரை நாங்களும் பேசி பயமுறுத்த,  ஆச்சரியத்தில் மூழ்கி பின்பு தட்டுத்தடுமாறி ஆங்கிலத்தில் கதைத்துக் கொண்டே வர, மூன்றரை மணி நேரத்தில் டெட்ராய்ட்டில் அமெரிக்க எல்லையைத் தொட்டு விட்டோம்.

கனவு நனவாகும் நேரத்தில் மனதில் ஒரு படபடப்பு. இதற்காகத் தானே காத்திருந்தாய் லதா? எது எனக்கு முடியாது என்று மக்கள் நினைத்திருந்தார்களோ அதைச் சாதித்து விட்டதில் பேரானந்தம்! இனி இங்கு தான் என் வாழ்க்கை என்று நான் முடிவெடுத்த நாளும் கூட! கணவருக்குத் தான் தயக்கமும் குழப்பங்களும்.

எல்லையில் இருந்த குடியேற்ற அலுவலகத்தில் சம்பிரதாயக் கேள்விகளை கேட்டு விட்டு, படிவங்களைச் சரிபார்த்து நாட்டுக்குள் அனுமதிக்கும் I94 கார்டை பாஸ்போர்ட்டுடன் இணைத்துக்   கொடுத்தார்கள். அதற்குப் பிறகு தான் சிக்கலே ஆரம்பித்தது.

வண்டியோட்டி வந்தவரை  அமெரிக்காவிற்குள் செல்ல அனுமதி மறுக்க, வேறு வழியின்றி எங்கள் பொருட்களை வெளியே எடுத்து வைக்க, டோனட் வளர்த்த தொப்பை போலீஸ்காரர்கள் ஆச்சரியத்துடன் குப்பை பைகளைப் பார்த்த்துக் கொண்டிருக்கும் போது தான் கணவரிடம் டிரைவருக்கு கொடுக்க வேண்டிய பணத்திற்கு சரியான சில்லறை இல்லை என்று தெரிந்தது. அங்கிருந்தவர்களிடம் கேட்க அவர்களும் இல்லையென்று கைவிரிக்க, அங்கிருந்து ஒரு  மைல் தொலைவில் ஒரு கடை இருக்கிறது. அங்கு கிடைக்கலாம் என்றவுடன் வேறு வழியின்றி மூட்டை முடிச்சுகளுடன் மகளும் நானும் அலுவலகத்தில் காத்திருக்க, அந்த டிரைவரும் வெளியில் காத்திருந்தார்.

நிமிடங்கள் கரைந்தாலும் சென்ற மனிதரை மட்டும் காணவில்லை. கண்ணுக்கெட்டிய தூரம் வரை சாலையில் யாரும் தென்படவுமில்லை.  அங்கிருந்த அதிகாரிகளும் இந்நேரம் வந்திருக்க வேண்டுமே என்று மேலும் தவிப்பைக் கூட்ட, டெட்ராய்ட் பற்றின நல்ல அபிப்பிராயம் இல்லாதது வேறு பயத்தைக் கொடுக்க, ஆரம்பமே இவ்வளவு களேபரமாக இருக்கிறதே!  என கவலைப்பட்டுத் தெருவை எட்டிப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். கையில் செல்போனுடன் அலைந்த காலம் அல்லவே!

ஒரு வழியாக ஒரு மணிநேரம் கழித்து வந்தவர் பணத்தைக் கொடுத்து பஞ்சாபிக்காரருக்கு நன்றியைச் சொல்லி அனுப்பி விட்டு அலுவலகத்தில் இருந்த தொலைபேசியில்  நாத்தனாரிடம் நாங்கள் வந்து சேர்ந்த விவரத்தைச் சொல்லிய பின் அவருக்காக காத்திருந்தோம்.

கிட்டத்தட்ட ஒன்றரை மணிநேரங்கள் அந்த அலுவலகத்தில் மூட்டைகள், பெட்டிகள் சூழ உட்கார்ந்திருந்தோம். இதுவே இரட்டைக்கோபுர தாக்குதலுக்குப் பிறகு என்றிருந்தால் ஒரு K9 மோப்ப நாய் அத்தனை மூட்டைகளையும் சந்தேகக் கண்ணுடன் முகர்ந்து பார்த்திருக்கும். 'திருதிரு'வென முழித்துக் கொண்டிருக்கும் என்னைச் சுற்றி அலெர்ட்டாக போலீஸ்காரர்கள்  துப்பாக்கி சகிதம் இருந்திருப்பார்கள்! உள்ளே இவ்வளவு நேரம் உட்கார அனுமதித்திருப்பார்களோ என்பதே சந்தேகம் தான்!

காலம் தான் எப்படி மாறி விட்டிருக்கிறது!

அன்று மிக்ஷிகனில் ஆரம்பித்த எங்களின் கனவுப்பயணம்  பல மாநிலங்களில் அலைக்கழித்த பிறகு ஆல்பனி வந்து சேர... பெரிய நகரம் இல்லையென்றாலும் இயற்கை எழிலுடனும் நான்கு பருவங்களையும் சுமந்து வரும்  ஆல்பனி மனதிற்கு நெருக்கமாகி விட்டது. தினம் தினம் மனிதர்களுடன் இயற்கை  கற்றுத்தரும்பாடங்களை படித்துக் கொண்டே நகர்கிறது அமெரிக்க வாழ்க்கை.

பிறந்த ஊர் மதுரை என்றாலும் பிழைப்பைத் தேடிவந்த ஆல்பனியும் என்னை வசீகரித்து விட்டது!


நவம்பர் 20ம் தேதி கனவு நனவான நாள்!