'கட்டிங்' போட்டால் தான் கொண்டாட்டமா?

இன்றைய வாழ்க்கையில் குடும்பத்தினரை விட நண்பர்கள் மிக நெருங்கியவர்களாக பலருக்கும் இருக்கிறார்கள். அதுவும் குறிப்பாக, ஆண்களுக்கு. நண்பர்களிடம் மனம் விட்டுப் பேசுவதைப் போல பலரும் தங்களுடைய மனைவியிடம் கூட பேசுவதில்லை என்பதே உண்மை. பெண்கள் எளிதில் உணர்ச்சிவசப்பட்டு விடுகிறார்கள். சூழ்நிலைகளைப் புரிந்து கொள்வதில்லை. எதற்கெடுத்தாலும் அழுது ஆர்ப்பாட்டம் செய்கிறார்கள். குடும்பத்தில் மேலும் குழப்பத்தையே ஏற்படுத்துகிறது. அதனால் தான் நண்பர்களைச் சந்தித்துப் பேசுகிறோம் என்பது தான் பல ஆண்களின் வாதம்.

இவற்றையெல்லாம் கூட ஒப்புக்கொள்ளலாம். அது என்ன, நண்பர்களுடன் இருந்தால் 'கட்டிங்' போட்டால் தான் கொண்டாட்டமா? இது தான் அவர்களின் மனைவியரின் வாதம். சென்ற வார 'நீயா நானா' விவாதம் இதைப் பற்றியது தான்.

எனக்குத் தெரிந்து என் தந்தை ஒவ்வொரு ஞாயிற்றுக்கிழமை மாலையையும் அவர் நண்பர்களுடன் பொழுதைக் கழித்து விட்டு வருவார். இது வாடிக்கை. ஞாயிறுகளில் நாங்கள் பாட்டிவீட்டிற்குச் சென்று விடுவோம். அதனால் குடும்பத்தில் ஒன்றும் பிரச்சினையில்லை.

என் கணவரும் மதுரையில் நண்பர்களைப் பார்த்து விட்டு வருகிறேன் என்று அவர்களைச் சந்தித்துப் பேசி விட்டு வருவார். இது வாடிக்கையாகப் பலரது வீடுகளிலும் நடக்கின்ற கதை தான்.

ஆனால், கடந்த சில வருடங்களாக, நண்பர்கள் சந்தித்துக் கொண்டால், 'மச்சி, ஓபன் த பாட்டில்' என்று 'பார்ட்டி' வைத்துக் கொண்டாடுவது' வாடிக்கையாகி விட்டிருக்கிறது. எப்படி அப்படியொரு சந்தர்ப்பத்தை உண்டாக்கலாம் என்று நன்றாகவே திட்டமிடுகிறார்கள். அதற்குத் தான் பல குடும்பங்களில் பெண்கள் பொங்குகிறார்கள்.

"வாரம் முழுக்க வேலை. வீட்டிற்கு வேண்டிய அத்தனையையும் செய்து விடுகிறோம். எங்களுக்காக சில மணி நேரங்கள். மனைவியிடம் கூட பேச முடியாததை நண்பர்களுடன் பேசிக் கொள்கிறோம். பழைய பள்ளி, கல்லூரி நாட்களைப் பற்றிப் பேசுகிறோம். ஆனந்தமாக, நண்பர்களுடன் ஒரு அரட்டை. அப்படியே கொஞ்சம் குடி. இது தப்பா?"

"அய்யோ பாவம்! அவர்களும் மனுஷங்க தானே? ஒரு 'கட்டிங்' அடிச்சா என்ன தப்பு? நண்பர்களுடன் இருக்கிறப்ப?" ஒன்றுமே தெரியாதது மாதிரி பெண்களிடம் கேள்விகள் கேட்கிறார் கோபிநாத்.

ஒரு 'கட்டிங்' என்று ஆரம்பித்து எல்லை மீறிச் சென்று விட்டால்? ஏதாவது ஆபத்து நேர்ந்து விட்டால்? அந்த நேரத்தைக் குடும்பத்துடன், குழந்தைகளுடன் செலவிடலாமே? ஏன் சிறையிலிருந்து தப்பித்துச் செல்வது போன்ற பாவனை? இப்படி பல கேள்விகளும் தங்களைத் தவிக்க விட்டு விட்டு இவர்கள் மட்டும் ஜாலியாக ஆட்டம் போடுகிறார்களே என்ற அங்கலாய்ப்புகளும் மனைவிகளிடமிருந்து.

படித்தவர்கள், பணியில் இருப்பவர்கள் மெல்ல மெல்ல தங்கள் கவலைகளை மறைக்க இப்படித்தான் ஒரு 'கட்டிங்'கில் ஆரம்பித்து பின் அது தினமும் தொடர்ந்து அடிமையாகிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். அப்படி ஏதும் தங்கள் வாழ்வில் நடந்து விடக்கூடாது என்பதில் பெண்களுக்குரிய அச்சம் என்பது புரிந்து கொள்ள முடிகிறது. நான் 'மொடாக்குடியன்' இல்லை. அப்படி எல்லாம் ஆகிவிடமாட்டேன் என்று கற்பூரம் ஏற்றி சத்தியம் செய்து கொள்பவர்கள் தங்களைத் தாங்களே ஏமாற்றிக் கொள்பவர்கள் தான். குடிக்கு அடிமையாகி விட்டால் பணியிடத்தில் சுணக்கம், வீட்டில் கருத்து வேறுபாடு என்று சடுதியில் படுபாதாளத்திற்குள் தள்ளி விடும்.

இப்பொழுதெல்லாம் பணி நிமித்தமாக, நண்பர்களுடன், வெளியூர்களுக்குச் சென்றால் என்று ஏதாவது ஒரு காரணம் சொல்லிக் குடிப்பது அதிகரித்து விட்டது. அதுவும் தவிர, தட்டுப்பாடின்றி கிடைக்கும் மதுபானமும், 'குடி, குடி' என்று குடிமக்களைக் குடிகாரர்களாக்கி காசு பார்க்கும் கேவலமான அரசாங்கமும் இருக்கும் வரை பெண்கள் தவிப்புடனும் அச்சத்துடனும் வாழ வேண்டிய துர்பாக்கிய நிலை. இதனால் எத்தனை எத்தனை குடும்பங்கள், பெண்கள், குழந்தைகள் பாதிக்கப்பட்டு வருகிறார்கள்?

மெல்ல, மெல்ல போதை மாநிலமாக நம் கண்முன்னே தமிழகம் மாறிவருவது வேதனையான நிலைமை. பள்ளி, கல்லூரி நாட்களிலிருந்தே குடிக்கு அடிமையாகி வரும் போக்கு பல பெற்றோர்களுக்கும் அச்சத்தைத் தருகிறது. முன்பு, பயந்து பயந்து குடித்தார்கள். இன்றோ, நண்பர்களின் "சந்திப்புகள்" என்றாலே பெரும்பாலான இடங்களில் குடி இல்லாமல் இல்லை என்றாகிவிட்டது.

கடவுளின் அருள் இருந்தாலோ அல்லது மிகக் கட்டுப்பாடு கொண்ட மனம் இருப்பவர்களால் மட்டுமே குடிப்பழக்கத்திலிருந்து மீள முடியும் என்று நிகழ்ச்சியின் சிறப்பு விருந்தினர்கள் கூறியது தான் உண்மை.

குடும்பத்தின் நன்மை கருதி குடிக்கு அடிமையாகாமல் தங்கள் நேரத்தைப் பயனுள்ளதாகச் செலவிடும் மக்களும் இருக்கும் நாட்டில் தான் இப்படிப்பட்ட குடிகாரர்களும் உருவாகுகிறார்கள் வெவ்வேறு காரணத்தை அவர்களாகவே கொடுத்துக் கொண்டு.

என்னவோ போடா மாதவா!