நியூயார்க் |
நன்றாக மழை பெய்து நிற்கும் வேளையில், அந்த ஈர மண் வாசனையும், மழை கிளப்பிய சூடும், குப்பைகளுடன் ஓடும் கலங்கலான தண்ணீரும் என்று தெருக்கள் சொத,சொதவேன்றிருக்கும். வீட்டு ஓடுகளில் இருந்து மழை நீர் வடிய, தண்ணீர் தெருக்களில் ஓட ஆரம்பிக்கும். மழையில் நனைந்தால் ஜலதோஷம் பிடித்து விடும் என்று மழையில் வெளியே விடமாட்டார்கள். அப்படியே பழகி, ஜன்னல் வழியே வேடிக்கைப் பார்ப்பது, கதவை லேசாக திறந்து வைத்து ரசிப்பது என்றாகி விட்டது. எங்கள் தெருவில் என் வயதை ஒத்த குழந்தைகள் எல்லோரும் எப்படா மழை நிற்கும் என்று காத்திருப்போம். பிறகு, எல்லோரும் பேப்பர் கப்பல் செய்து அவரவர் வீட்டு வாசலில் இருந்து விடுவோம். யார் கப்பல் வெகு தூரம் போகிறது என்று ஆவலுடன் பார்ப்பது, யார் கப்பல் நன்றாக இருக்கிறது என்று போட்டி போட்டு சிறு வயதில் விளையாடியது எல்லாம் மழை வரும் பொழுதெல்லாம் நினைவில் வருகிறது. அப்பாவிடம் போய், எனக்கு பெரிய பேப்பர் கப்பல் வேண்டும் என்று கேட்டு அதை தண்ணீரில் மெதுவாக விட, சமயங்களில், மழை நீர் ஓடும் வேகத்தில், கப்பல் கவிழ்ந்து விடும். அதைப் பார்த்து மற்றவர்கள் கேலி செய்ய, வெட்கத்தில் கண்ணில் பொல,பொலவென்று மழை நீர் :(இங்கே குழந்தைகளோ, மழைக்காலத்தில் போடும் பூட்ஸ்களைப் போட்டுக் கொண்டு, மழைத் தண்ணீர் தேங்கியிருக்கும் இடங்களில் போய் குதித்து விளையாடுகிறார்கள். கோடைக்காலத்தில் சுட்டெரிக்கும் வெயிலில் மழை வந்தால், குழந்தைகள் எல்லாம் ஆனந்தமாக மழையில் விளையாடுவார்கள். எல்லா இந்திய அம்மாக்களும் போலவே நானும் ஏன் மழையில் நனைகிறாய், உடம்புக்கு ஏதாவது ஆகிடப் போகிறது என்று படப்படப்பாகி விடுவேன். ஆனாலும், நாம் தான் ஆடவில்லை, நம் குழந்தையாவது அனுபவிக்கட்டுமே என்று சமயங்களில் விட்டு விடுவதும் உண்டு :) நம்மூர் மாதிரி ரோடுகளில் தண்ணீர் தங்குவதில்லை. அதனால், கத்தி கப்பல், கப்பல் எல்லாம் விட முடியவில்லை :(
ஒரு விடுமுறையில் மதுரை வந்திருந்த பொழுது, நானும் என் மகளும் மதுரையில் டவுன் ஹால் ரோட்டில் ஷாப்பிங் செய்து கொண்டிருந்தோம். 'ஜோ'வென்று மழை கொட்டித் தீர்த்து விட்டது. கடையில் உள்ளே இருக்கும் வரை ஒன்றும் தெரியவில்லை. வெளியில் வந்த பார்த்தால் முழங்கால் வரை தண்ணீர். அதுவும் அழுக்குத் தண்ணீர். ஒரே சேரும் சகதியும், குப்பையுமாய். என் மகளோ நான் இறங்கி நடக்க மாட்டேன் என்று ஒரே அடம். காரோ எங்கேயோ ஓரிடத்தில். டிரைவரை கூப்பிட்டால், அது ஒன் வே, நீங்கள் தெருவை கடந்து தான் வர வேண்டும் என்று சொல்ல, என் மகள் அப்போது சின்ன வயது தான், தூக்கிக் கொண்டு போனேன். நல்ல வேளை, அவள் ஒல்லியாக இருந்தாள். அதே வாரத்தில், என் குடும்பத்துடன், என் கணவரின் அண்ணன் வீட்டிற்கு போய் விட்டு வரும் பொழுது, ஒரே அடை மழை. காரில் தவிட்டுச்சந்தைப் பக்கம் வரும் வழியில், தண்ணீர் வெள்ளம் போல் வர, என் மகனுக்கோ குஷி. ஆ, flood,flood என்று ஆனந்த கூச்சல். எனக்கோ, காருக்குள் தண்ணீர் வந்து விடாமல் ஒரு பிரச்சினையும் இல்லாமல் பத்திரமாக வீடு திரும்பனுமே என்று. பந்தடி பக்கம் இஷ்டத்திற்கு ரோட்டை ஏத்தி மேடு செய்திருக்கிறார்கள். தண்ணீர் எங்கும் போக முடியாமல் அங்கேயே தேங்கி, கஷ்ட காலம்! பல இடங்களில் பள்ளங்கள். சில மூடப்படாமல் இருந்தது. அதனால், மழை வந்தால் ஒரு சிறு குளம் போல் ஆகி விடுகிறது. பஸ், லாரி வந்தால் பைக், ஸ்கூட்டர், சைக்கிள்-ல் போவோர் கதி அதோ கதி தான்:( இந்த அழகில் கரண்டும் போய் விட்டால் சொல்ல வேண்டியதில்லை. ஆனாலும், கரண்டில்லாமல் இருந்த மழை அனுபவம் குழந்தைகளுக்கு புதிது. இலவசமாக கொசுக்கடியும் :(
மழை பெய்யும் பொழுது சூடாக வாழைக்காய் பஜ்ஜி, கீரை வடை(பங்கரா பான் பைரி), தேங்காய் வடை(நளறு பைரி) சாப்பிட்டால் நன்றாக இருக்கும் :) நல்லாத் தான் இருக்கும், யாரவது சமைத்துக் கொடுத்தால் :) சமயங்களில், பண்ணுவதுண்டு. எனக்கு, சூடாக, டீ போட்டு, மழையை வேடிக்கைப் பார்க்கப் பிடிக்கும். என் கணவர் கேமரா சகிதம் போட்டோக்கள் எடுக்க கிளம்பி விடுவார். மழை நின்ற பிறகு, இள வெயிலில் தெரியும் வானவில் பார்க்க அதை விட அழகாக இருக்கும்.ம்ம்ம் ...
மழைக்கால மேகமொன்று மடி ஊஞ்சல் ஆடியது, இதற்காகத் தானே அன்று ஒரு ஜீவன் வாடியது....