SFO 1
SFO 2
SFO 3
SFO 4
மலைகளின் மேல் கவிழ்ந்திருந்த அதிகாலை பனிமூட்டம் தந்த சிலிர்ப்பு ஆல்பனி விடியலை நினைவுறுத்த, இன்றைய நாள் எப்படியோ என ஆராய்ந்ததில் சான்ஃபிரான்சிஸ்கோவில் மிதமான வெப்பம். காதலர் தினத்தைச் சிறப்பிக்க இயற்கையும் ஒத்துழைக்கிறது போலும். வெள்ளிக்கிழமை ஆரம்பித்து ஞாயிறு வரை கொண்டாட காரணம் ஒன்று எப்படியாவது கிடைத்து விடுகிறது. திங்கட்கிழமை அரசாங்க விடுமுறை வேறு! நகரைச் சுற்றிப் பார்க்க வரும் கூட்டமும் அதிகமாக இருக்கும். சீக்கிரம் கிளம்ப வேண்டும். அதிகாலையிலும் அந்திமாலையிலும் நல்ல குளிர். மதியம் சுடாத இளம்வெயில். ஸ்வெட்டர், லைட் ஜாக்கெட் இல்லாது வெளியே கிளம்ப முடியாது. எப்பொழுதும் தூறல் விழலாம் போன்றதொரு குளுகுளு வானிலை. நன்றாகத்தான் இருக்கிறது!
இன்றும் நீண்ட தூரம் நடக்கப் போகிறோம்ம்மா.
ம்ம்ம்ம்.... நகரைச் சுற்றிப்பார்க்கும் ஆசையில் கிளம்பிவிட்டோம். வழியில் அழுக்கு மூட்டைகளுடன் வீடற்ற மனிதர்கள் சாலையோரம் சுருண்டு படுத்திருந்தார்கள். அமெரிக்காவில் ஏழைகளிடமும் கார் இருக்குமாம் என்று சிறுவயதில் கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன். இங்கே வந்தபிறகு தான் ஏழைகள் எல்லா நாடுகளிலும் நீக்கமற நிறைந்திருக்கிறார்கள். போதைக்கு அடிமையானவர்கள், குடும்பங்களை விட்டுப் பிரிந்தவர்கள், வருமானம் இல்லாதவர்கள், மனநலம் குன்றியவர்கள் இவர்களோடு சிறுபான்மையினரும் இந்த ஊரில்!
இவங்கல்லாம் எப்பவும் இங்க தான் இருப்பாங்களா? தனியா நடந்து வர்றப்ப பிரச்னை இல்லையே?
இந்த ஊர் முழுக்க இருக்காங்க. பயப்படாதம்மா. எவ்வளவு எளிதாகச் சொல்லி விட்டாள்!
நடந்து வரும்போது சுற்றுமுற்றும் பார்த்து கவனமா இருக்கணும் நிவி.
சிரித்துக் கொண்டாள். ம்ம்ம்ம் ... இளங்கன்று பயமறியாது.
நாய்களுக்கென்றே பூங்காக்கள்! துள்ளிக்குதித்து சக நாய்களுடன் சிறுகுழந்தைகளைப் போல விளையாடிக் கொண்டிருந்தது அழகு. அவர்களின் உரிமையாளர்களும் அமர்ந்து பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள். நியூயார்க்கில் நாய்களை இப்படியெல்லாம் விட்டுவிட்டு பேசிக்கொண்டிருக்க முடியாது. சட்டப்படி குற்றமும் கூட. அதிசயமாகத் தான் இருக்கிறது. எதற்கு வம்பு என்று வேடிக்கைப்பார்த்துக் கொண்டே பூங்காவைச் சுற்றி நடந்தோம்.
சாய்வுக்கோணங்களில் சாலைகள். உணவகங்களில் எண்ணையில் பொரியும் கோழியின் வாசம், தேநீர்க்கடைகளில் சுடச்சுட அரைத்த காஃபி மணம். காலை நேரத்து நகரம் தான் எத்தனை அழகு! நெருக்கமான சிறுசிறு வீடுகளைக் கடந்து இருபுறமும் மரங்கள் அமைந்த சாலைகளில் வரிசையாக வெவ்வேறு உணவகங்கள் உணவகங்கள் மட்டுமே. மெக்ஸிகன் உணவகங்கள் அதிகம் தென்பட்டது. குட்டையான மனிதர்களின் நடமாட்டமும் அதிகம். இவங்க தான் இங்க நிறைய இருப்பாங்க. இது தான்மா மிஷன் ஸ்ட்ரீட் !
ஆஆஆ! இந்த தெரு கொஞ்சம் டேஞ்சர்னு சொல்லுவாங்கல்ல?
அது வேற பக்கம். கொஞ்சம் ஜாக்கிரதையா தான் இருக்கணும். நான் அங்கே போனதில்லை.
போகாத. போதைமருந்து கும்பல், கொலை, கொள்ளைன்னு படிச்சிருக்கேன்.
நாங்க யாருமே அங்க போக மாட்டோம். இங்க அடிக்கடி சாப்பிட வருவோம். இதெல்லாம் பாதுகாப்பான தெருக்கள் தான். பயப்படாத வாம்மா.
ஒரு சிறிய கடை முன் வரிசையாக நின்றிருந்தவர்களுடன் சேர்ந்து கொண்டோம். அமமா இங்க டோனட் ரொம்ப ஸ்பெஷல். ஆஹா! நான் ஒரு டோனட் அடிமைன்னு இங்க கூட்டிட்டு வந்துட்டாளே! இன்றைய ஸ்பெஷல் என்று வரிசையாக இதுவரை கேட்டிராத டோனட் பெயர்கள். ஒன்றும் புரியவில்லை. இருவர் ஆர்டர் எடுக்க உள்ளே பம்பரமாக வேலையாட்கள். கண்முன்னே சுடச்சுட தயாராகிறது சுவையான டோனட்கள்.
உனக்குப் பிடிச்சதா சொல்லும்மா.
எனக்குத் தெரிஞ்சதெல்லாம் டங்கின் டோனட்ஸ் தான். நீயே பாத்து எனக்கும் ஆர்டர் பண்ணிடு.
சரிம்மா. நீ உள்ள போய் உட்காரு. நான் வாங்கிட்டு வந்துடறேன்.
சிறு குடும்பம் ஒன்றும் ஆண் பெண் நண்பர்கள் இருவரும் பேசிக்கொண்டே சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள். சிறு தோட்டம். அங்கே நான்கைந்து மேஜைகள். கால் முளைத்த குழந்தை டோனட்டை மென்று கொண்டே தத்தித்தத்தி புதுமுகங்களை அருகில் நின்று பார்த்துச் சிரித்தது....தட் பிள்ளையாய் இருந்து விட்டால் தொல்லையேதும் இல்லையடா மொமெண்ட்!
ரோஸ் ஹைபிஸிகஸ் , ஆரஞ்சு ஷாம்பெயின் டோனட், கப்பச்சினோவுடன் நிவியும் வந்தமர்ந்தாள். விடுமுறை நாட்களில் சோம்பலான காலை நேரத்தில் நண்பர்கள் சந்தித்துக் கொள்ளும் இடம். அடிக்கடி வருவோம் என்று அவள் நண்பர்களைப் பற்றிச் சிறிது அளவாளாவினோம்.
வழக்கமான டோனட்டின் சுவையிலிருந்து வித்தியாசமாக இருந்தது. இனிப்பும் அளவாக, மெத்துமெத்தென்று டோனட் வாயில் கரைந்து போகிறது. நியூயார்க்கில் தடுக்கி விழுந்தால் டங்கின் டோனட் கடைகள் தான். டோனட் அடிமைகள் அதிலிருந்து மீள்வது மிக கடினம்😢 ஆல்பனியிலும் சுற்று வட்டாரங்களிலும் ஆப்பிள் சைடர் டோனட்கள் பிரபலம். அதுவும் இலையுதிர்காலங்களில் மட்டுமே கிடைக்கும். அத்தனை ருசி! ம்ம்ம்ம்... ஒரே மாதிரியான டோனட்க்கள் பழகின நாக்கிற்கு வித்த்தியாசமாகவும் சுவையாகவும் இருந்தது இந்த டோனட்கள்.
சாப்பிட்டு முடித்து மரங்கள் அடர்ந்த தெருவில் நடக்க ஆரம்பித்தோம். அமர்ந்து சாப்பிடும் வகையில் விதவிதமான காஃபிக்கடைகள். இளம்பெண்களும் ஆண்களும் கடைகளை ஆக்கிரமித்திருந்தார்கள். சிலர் அந்தக் காலை வேளையிலும் மடிக்கணியை தீவிரமாக ஆராய்ந்து கொண்டிருந்தார்கள். இங்கே இணையம் இலவசம் என்று சில கடைகளும் எங்கள் கடை உணவுகளை உண்டு மகிழுங்கள் நண்பர்களுடன் பேசி சிரித்திருங்கள் கணினிக்கு அனுமதி கிடையாது என்று சில கடைகளும் வித்தியாசமாக இருந்தது. சதாசர்வ காலமும் செல்ஃபோனுக்கு அடிமையாகி நண்பர்களுடன் இருக்கும் பொழுதுகளில் கூட பேச மறந்து அதை நோண்டிக் கொண்டிருப்பதால் இப்படியெல்லாம் கடைகளில் எழுதிப் போட்டிருக்கிறார்களோ என்னவோ.
ஒரு காஃபி வாங்கிக்கொண்டு பல மணிநேரங்கள் கூட கடைகளில் உட்காரலாம். இந்த ஊரில் வெளியில் சாப்பிடும் மக்கள் அதிகம் இருக்கிறார்கள். அவரக்ளை நம்பித்தான் இத்தனை கடைகளும்! ஐடி நிறுவனங்களில் வேலைசெய்வோர் பலரும் பட்டதாரிகள். இளம் வயதினர். நல்ல மாத வருமானம். வீட்டில் சமைத்துச் சாப்பிட வேண்டுமென்ற அவசியமும் இல்லை. வாழ்க்கையை எளிதாக்க விரும்பியதை உண்ண இத்தகைய உணவகங்களை நம்பி இருக்கிறார்கள். உணவகங்களும் இவர்களை நம்பி ஓடுகிறது.
பேசிக்கொண்டே பல தெருக்களைக் கடந்து கொண்டிருந்தோம். நிழல் தரும் மரங்களாயினும் முறையான பராமரிப்பின்றி அங்குள்ள வீடுகளை பாதித்து வருவதால் அழகு மரங்களை வெட்டியெறிய அரசு முடிவெடுத்திருக்கிறது. மக்கள் அதனை எதிர்க்கிறார்கள். ஒவ்வொரு மரத்தின் மேலும் தன்னைக் காப்பாற்றச் சொல்லி மரங்கள் சொல்வதாக வாசகங்களை எழுதி வைத்திருக்கிறார்கள். தவறு செய்தவன் எவனோ இருக்க, வளர்ந்து நிற்கும் மரங்களை வெட்டுவதால் என்ன லாபம்? அத்தெருவின் அழகும் அடையாளமும் பாழாகும். அரசாங்கத்திற்கு எது எளிதோ அதனைத்தானே செய்வார்கள்?
அடுத்த முறை வரும் பொழுது இம்மரங்கள் இருக்க வேண்டுமே !
அப்படியே வேலன்ஷியா தெருவிற்கு வந்து விட்டோம். இங்குள்ள பேக்கரி கடை, சாக்லேட் கடைகளை வேடிக்கைப் பார்த்துக் கொண்டும் பிடித்தவற்றை வாங்கிச் சுவைத்துக் கொண்டும் தெருவில் நின்று கொண்டு, கூட்டமாக அமர்ந்து சாப்பிடுவோரையும் கடந்தோம். விடுமுறை என்பதால் அதிக கூட்டம் என்று நினைக்கிறேன். சான்ஃபிரான்சிஸ்கோ செல்பவர்கள் கண்டிப்பாக பார்க்க வேண்டிய இடம். சாலையில் அமைந்திருக்கும் வீடுகளின் முகப்பில் கருத்துக்களைச் சொல்லும் ஓவியங்கள் முதல் கண்கவர் ஓவியங்கள் வரை தீட்டியிருந்தார்கள். ஒவ்வொரு வீடும் ஒவ்வொரு அழகு. ஒவ்வொன்றையும் நின்று நிதானமாகப் பார்த்து படங்கள் எடுத்துக் கொண்டு கிளாரியான் தெருவிற்கு வந்து சேர்ந்தோம். இத்தெருவில் வீடுகள் கிடையாது. இருபுறமும் நீண்ட சுவர்களின் மேல் பல ஓவியங்கள். பெரும்பாலும் சிறுபான்மையினர், பெண்களுக்கு எதிரான, சமூக அநீதியை, அரசியலைக் க் கேள்வி கேட்கும் கருத்துக்கள் ஓவியங்களாக. ஓரிரு இந்தியக் குடும்பங்கள், சில அமெரிக்கர்கள் வேடிக்கைப் பார்க்க வந்திருந்தார்கள். தெருவின் முடிவில் போதை மயக்க நிலையில் அழுக்கு மனிதர்கள் சிலர் யாரைப்பற்றின கவலையுமின்றி அமர்ந்திருந்தார்கள்.
எங்கும் நம்மவர்கள், ஆசியர்கள், மெக்ஸிகன்கள், வெள்ளை அமெரிக்கர்கள். அதிசயமாக இன்னும் ஒரு கருப்பு அமெரிக்கரைக் கூட காணவில்லை. அவர்களுக்கான நகரம் இது அல்ல போலிருக்கிறது. உலகின் அதிபணக்காரர் முதல் ஏழைகள் வரை அனைவரும் அவரவர் வசதிக்கேற்ப நகரங்களில் வசிக்கிறார்கள். எல்லா நகரத்தைப் போலவே ஏழைகள் வாழுமிடங்களில் குற்றங்கள் அதிகம்.
பலவும் பேசிக்கொண்டே சான்ஃபிரான்சிஸ்கோவின் பிரபலமான டார்டின் பேக்கரி வந்து சேர்ந்தோம். ஆஹா! கடையில் நல்ல கூட்டம். ஒவ்வொருவரும் நான் பார்த்திராத ஐட்டங்களைச் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள். ஆல்பனியில் தெருமுனையில் இருக்கும் இத்தாலியன் பேக்கரி கடையில் இருக்கும் எல்லா ஐட்டங்களும் அத்துப்படி. இங்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. உள்ளேயிருந்து தயாராகி வருவது நொடியில் பறந்தோடிக் கொண்டிருந்தது. அதிசயமாக ப்ளாஸ்டிக் பொருட்கள் கண்ணில் படவில்லை. எவர்சில்வர் டம்ளர் , தண்ணீர் ஜக் என்றிருக்க ஆறுதலாக இருந்தது. மக்கள் பலரும் காஃபியை தங்கள் ஃப்ளாஸ்க்கில் வாங்கிக் கொள்வதும் சுற்றுப்புறச்சூழலின் மேல் இருக்கும் விழிப்புணர்வின் தீவிரம் தெரிந்தது. நியூயார்க் கற்றுக் கொள்ள வேண்டும்.
நாங்களும் எங்களுக்குப் பிடித்தவற்றை வாங்கி கொண்டு நிதானமாக சாப்பிடலாமென நகரில் பிரபலமான டொலரெஸ் பூங்காவை நோக்கி நடக்க ஆரம்பித்தோம்.
SFO 2
SFO 3
SFO 4
மலைகளின் மேல் கவிழ்ந்திருந்த அதிகாலை பனிமூட்டம் தந்த சிலிர்ப்பு ஆல்பனி விடியலை நினைவுறுத்த, இன்றைய நாள் எப்படியோ என ஆராய்ந்ததில் சான்ஃபிரான்சிஸ்கோவில் மிதமான வெப்பம். காதலர் தினத்தைச் சிறப்பிக்க இயற்கையும் ஒத்துழைக்கிறது போலும். வெள்ளிக்கிழமை ஆரம்பித்து ஞாயிறு வரை கொண்டாட காரணம் ஒன்று எப்படியாவது கிடைத்து விடுகிறது. திங்கட்கிழமை அரசாங்க விடுமுறை வேறு! நகரைச் சுற்றிப் பார்க்க வரும் கூட்டமும் அதிகமாக இருக்கும். சீக்கிரம் கிளம்ப வேண்டும். அதிகாலையிலும் அந்திமாலையிலும் நல்ல குளிர். மதியம் சுடாத இளம்வெயில். ஸ்வெட்டர், லைட் ஜாக்கெட் இல்லாது வெளியே கிளம்ப முடியாது. எப்பொழுதும் தூறல் விழலாம் போன்றதொரு குளுகுளு வானிலை. நன்றாகத்தான் இருக்கிறது!
இன்றும் நீண்ட தூரம் நடக்கப் போகிறோம்ம்மா.
ம்ம்ம்ம்.... நகரைச் சுற்றிப்பார்க்கும் ஆசையில் கிளம்பிவிட்டோம். வழியில் அழுக்கு மூட்டைகளுடன் வீடற்ற மனிதர்கள் சாலையோரம் சுருண்டு படுத்திருந்தார்கள். அமெரிக்காவில் ஏழைகளிடமும் கார் இருக்குமாம் என்று சிறுவயதில் கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன். இங்கே வந்தபிறகு தான் ஏழைகள் எல்லா நாடுகளிலும் நீக்கமற நிறைந்திருக்கிறார்கள். போதைக்கு அடிமையானவர்கள், குடும்பங்களை விட்டுப் பிரிந்தவர்கள், வருமானம் இல்லாதவர்கள், மனநலம் குன்றியவர்கள் இவர்களோடு சிறுபான்மையினரும் இந்த ஊரில்!
இவங்கல்லாம் எப்பவும் இங்க தான் இருப்பாங்களா? தனியா நடந்து வர்றப்ப பிரச்னை இல்லையே?
இந்த ஊர் முழுக்க இருக்காங்க. பயப்படாதம்மா. எவ்வளவு எளிதாகச் சொல்லி விட்டாள்!
நடந்து வரும்போது சுற்றுமுற்றும் பார்த்து கவனமா இருக்கணும் நிவி.
சிரித்துக் கொண்டாள். ம்ம்ம்ம் ... இளங்கன்று பயமறியாது.
நாய்களுக்கென்றே பூங்காக்கள்! துள்ளிக்குதித்து சக நாய்களுடன் சிறுகுழந்தைகளைப் போல விளையாடிக் கொண்டிருந்தது அழகு. அவர்களின் உரிமையாளர்களும் அமர்ந்து பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள். நியூயார்க்கில் நாய்களை இப்படியெல்லாம் விட்டுவிட்டு பேசிக்கொண்டிருக்க முடியாது. சட்டப்படி குற்றமும் கூட. அதிசயமாகத் தான் இருக்கிறது. எதற்கு வம்பு என்று வேடிக்கைப்பார்த்துக் கொண்டே பூங்காவைச் சுற்றி நடந்தோம்.
சாய்வுக்கோணங்களில் சாலைகள். உணவகங்களில் எண்ணையில் பொரியும் கோழியின் வாசம், தேநீர்க்கடைகளில் சுடச்சுட அரைத்த காஃபி மணம். காலை நேரத்து நகரம் தான் எத்தனை அழகு! நெருக்கமான சிறுசிறு வீடுகளைக் கடந்து இருபுறமும் மரங்கள் அமைந்த சாலைகளில் வரிசையாக வெவ்வேறு உணவகங்கள் உணவகங்கள் மட்டுமே. மெக்ஸிகன் உணவகங்கள் அதிகம் தென்பட்டது. குட்டையான மனிதர்களின் நடமாட்டமும் அதிகம். இவங்க தான் இங்க நிறைய இருப்பாங்க. இது தான்மா மிஷன் ஸ்ட்ரீட் !
ஆஆஆ! இந்த தெரு கொஞ்சம் டேஞ்சர்னு சொல்லுவாங்கல்ல?
அது வேற பக்கம். கொஞ்சம் ஜாக்கிரதையா தான் இருக்கணும். நான் அங்கே போனதில்லை.
போகாத. போதைமருந்து கும்பல், கொலை, கொள்ளைன்னு படிச்சிருக்கேன்.
நாங்க யாருமே அங்க போக மாட்டோம். இங்க அடிக்கடி சாப்பிட வருவோம். இதெல்லாம் பாதுகாப்பான தெருக்கள் தான். பயப்படாத வாம்மா.
ஒரு சிறிய கடை முன் வரிசையாக நின்றிருந்தவர்களுடன் சேர்ந்து கொண்டோம். அமமா இங்க டோனட் ரொம்ப ஸ்பெஷல். ஆஹா! நான் ஒரு டோனட் அடிமைன்னு இங்க கூட்டிட்டு வந்துட்டாளே! இன்றைய ஸ்பெஷல் என்று வரிசையாக இதுவரை கேட்டிராத டோனட் பெயர்கள். ஒன்றும் புரியவில்லை. இருவர் ஆர்டர் எடுக்க உள்ளே பம்பரமாக வேலையாட்கள். கண்முன்னே சுடச்சுட தயாராகிறது சுவையான டோனட்கள்.
உனக்குப் பிடிச்சதா சொல்லும்மா.
எனக்குத் தெரிஞ்சதெல்லாம் டங்கின் டோனட்ஸ் தான். நீயே பாத்து எனக்கும் ஆர்டர் பண்ணிடு.
சரிம்மா. நீ உள்ள போய் உட்காரு. நான் வாங்கிட்டு வந்துடறேன்.
சிறு குடும்பம் ஒன்றும் ஆண் பெண் நண்பர்கள் இருவரும் பேசிக்கொண்டே சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள். சிறு தோட்டம். அங்கே நான்கைந்து மேஜைகள். கால் முளைத்த குழந்தை டோனட்டை மென்று கொண்டே தத்தித்தத்தி புதுமுகங்களை அருகில் நின்று பார்த்துச் சிரித்தது....தட் பிள்ளையாய் இருந்து விட்டால் தொல்லையேதும் இல்லையடா மொமெண்ட்!
ரோஸ் ஹைபிஸிகஸ் , ஆரஞ்சு ஷாம்பெயின் டோனட், கப்பச்சினோவுடன் நிவியும் வந்தமர்ந்தாள். விடுமுறை நாட்களில் சோம்பலான காலை நேரத்தில் நண்பர்கள் சந்தித்துக் கொள்ளும் இடம். அடிக்கடி வருவோம் என்று அவள் நண்பர்களைப் பற்றிச் சிறிது அளவாளாவினோம்.
வழக்கமான டோனட்டின் சுவையிலிருந்து வித்தியாசமாக இருந்தது. இனிப்பும் அளவாக, மெத்துமெத்தென்று டோனட் வாயில் கரைந்து போகிறது. நியூயார்க்கில் தடுக்கி விழுந்தால் டங்கின் டோனட் கடைகள் தான். டோனட் அடிமைகள் அதிலிருந்து மீள்வது மிக கடினம்😢 ஆல்பனியிலும் சுற்று வட்டாரங்களிலும் ஆப்பிள் சைடர் டோனட்கள் பிரபலம். அதுவும் இலையுதிர்காலங்களில் மட்டுமே கிடைக்கும். அத்தனை ருசி! ம்ம்ம்ம்... ஒரே மாதிரியான டோனட்க்கள் பழகின நாக்கிற்கு வித்த்தியாசமாகவும் சுவையாகவும் இருந்தது இந்த டோனட்கள்.
சாப்பிட்டு முடித்து மரங்கள் அடர்ந்த தெருவில் நடக்க ஆரம்பித்தோம். அமர்ந்து சாப்பிடும் வகையில் விதவிதமான காஃபிக்கடைகள். இளம்பெண்களும் ஆண்களும் கடைகளை ஆக்கிரமித்திருந்தார்கள். சிலர் அந்தக் காலை வேளையிலும் மடிக்கணியை தீவிரமாக ஆராய்ந்து கொண்டிருந்தார்கள். இங்கே இணையம் இலவசம் என்று சில கடைகளும் எங்கள் கடை உணவுகளை உண்டு மகிழுங்கள் நண்பர்களுடன் பேசி சிரித்திருங்கள் கணினிக்கு அனுமதி கிடையாது என்று சில கடைகளும் வித்தியாசமாக இருந்தது. சதாசர்வ காலமும் செல்ஃபோனுக்கு அடிமையாகி நண்பர்களுடன் இருக்கும் பொழுதுகளில் கூட பேச மறந்து அதை நோண்டிக் கொண்டிருப்பதால் இப்படியெல்லாம் கடைகளில் எழுதிப் போட்டிருக்கிறார்களோ என்னவோ.
ஒரு காஃபி வாங்கிக்கொண்டு பல மணிநேரங்கள் கூட கடைகளில் உட்காரலாம். இந்த ஊரில் வெளியில் சாப்பிடும் மக்கள் அதிகம் இருக்கிறார்கள். அவரக்ளை நம்பித்தான் இத்தனை கடைகளும்! ஐடி நிறுவனங்களில் வேலைசெய்வோர் பலரும் பட்டதாரிகள். இளம் வயதினர். நல்ல மாத வருமானம். வீட்டில் சமைத்துச் சாப்பிட வேண்டுமென்ற அவசியமும் இல்லை. வாழ்க்கையை எளிதாக்க விரும்பியதை உண்ண இத்தகைய உணவகங்களை நம்பி இருக்கிறார்கள். உணவகங்களும் இவர்களை நம்பி ஓடுகிறது.
பேசிக்கொண்டே பல தெருக்களைக் கடந்து கொண்டிருந்தோம். நிழல் தரும் மரங்களாயினும் முறையான பராமரிப்பின்றி அங்குள்ள வீடுகளை பாதித்து வருவதால் அழகு மரங்களை வெட்டியெறிய அரசு முடிவெடுத்திருக்கிறது. மக்கள் அதனை எதிர்க்கிறார்கள். ஒவ்வொரு மரத்தின் மேலும் தன்னைக் காப்பாற்றச் சொல்லி மரங்கள் சொல்வதாக வாசகங்களை எழுதி வைத்திருக்கிறார்கள். தவறு செய்தவன் எவனோ இருக்க, வளர்ந்து நிற்கும் மரங்களை வெட்டுவதால் என்ன லாபம்? அத்தெருவின் அழகும் அடையாளமும் பாழாகும். அரசாங்கத்திற்கு எது எளிதோ அதனைத்தானே செய்வார்கள்?
அடுத்த முறை வரும் பொழுது இம்மரங்கள் இருக்க வேண்டுமே !
அப்படியே வேலன்ஷியா தெருவிற்கு வந்து விட்டோம். இங்குள்ள பேக்கரி கடை, சாக்லேட் கடைகளை வேடிக்கைப் பார்த்துக் கொண்டும் பிடித்தவற்றை வாங்கிச் சுவைத்துக் கொண்டும் தெருவில் நின்று கொண்டு, கூட்டமாக அமர்ந்து சாப்பிடுவோரையும் கடந்தோம். விடுமுறை என்பதால் அதிக கூட்டம் என்று நினைக்கிறேன். சான்ஃபிரான்சிஸ்கோ செல்பவர்கள் கண்டிப்பாக பார்க்க வேண்டிய இடம். சாலையில் அமைந்திருக்கும் வீடுகளின் முகப்பில் கருத்துக்களைச் சொல்லும் ஓவியங்கள் முதல் கண்கவர் ஓவியங்கள் வரை தீட்டியிருந்தார்கள். ஒவ்வொரு வீடும் ஒவ்வொரு அழகு. ஒவ்வொன்றையும் நின்று நிதானமாகப் பார்த்து படங்கள் எடுத்துக் கொண்டு கிளாரியான் தெருவிற்கு வந்து சேர்ந்தோம். இத்தெருவில் வீடுகள் கிடையாது. இருபுறமும் நீண்ட சுவர்களின் மேல் பல ஓவியங்கள். பெரும்பாலும் சிறுபான்மையினர், பெண்களுக்கு எதிரான, சமூக அநீதியை, அரசியலைக் க் கேள்வி கேட்கும் கருத்துக்கள் ஓவியங்களாக. ஓரிரு இந்தியக் குடும்பங்கள், சில அமெரிக்கர்கள் வேடிக்கைப் பார்க்க வந்திருந்தார்கள். தெருவின் முடிவில் போதை மயக்க நிலையில் அழுக்கு மனிதர்கள் சிலர் யாரைப்பற்றின கவலையுமின்றி அமர்ந்திருந்தார்கள்.
எங்கும் நம்மவர்கள், ஆசியர்கள், மெக்ஸிகன்கள், வெள்ளை அமெரிக்கர்கள். அதிசயமாக இன்னும் ஒரு கருப்பு அமெரிக்கரைக் கூட காணவில்லை. அவர்களுக்கான நகரம் இது அல்ல போலிருக்கிறது. உலகின் அதிபணக்காரர் முதல் ஏழைகள் வரை அனைவரும் அவரவர் வசதிக்கேற்ப நகரங்களில் வசிக்கிறார்கள். எல்லா நகரத்தைப் போலவே ஏழைகள் வாழுமிடங்களில் குற்றங்கள் அதிகம்.
பலவும் பேசிக்கொண்டே சான்ஃபிரான்சிஸ்கோவின் பிரபலமான டார்டின் பேக்கரி வந்து சேர்ந்தோம். ஆஹா! கடையில் நல்ல கூட்டம். ஒவ்வொருவரும் நான் பார்த்திராத ஐட்டங்களைச் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள். ஆல்பனியில் தெருமுனையில் இருக்கும் இத்தாலியன் பேக்கரி கடையில் இருக்கும் எல்லா ஐட்டங்களும் அத்துப்படி. இங்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. உள்ளேயிருந்து தயாராகி வருவது நொடியில் பறந்தோடிக் கொண்டிருந்தது. அதிசயமாக ப்ளாஸ்டிக் பொருட்கள் கண்ணில் படவில்லை. எவர்சில்வர் டம்ளர் , தண்ணீர் ஜக் என்றிருக்க ஆறுதலாக இருந்தது. மக்கள் பலரும் காஃபியை தங்கள் ஃப்ளாஸ்க்கில் வாங்கிக் கொள்வதும் சுற்றுப்புறச்சூழலின் மேல் இருக்கும் விழிப்புணர்வின் தீவிரம் தெரிந்தது. நியூயார்க் கற்றுக் கொள்ள வேண்டும்.
நாங்களும் எங்களுக்குப் பிடித்தவற்றை வாங்கி கொண்டு நிதானமாக சாப்பிடலாமென நகரில் பிரபலமான டொலரெஸ் பூங்காவை நோக்கி நடக்க ஆரம்பித்தோம்.
No comments:
Post a Comment