மலையாள இயக்குநர்களுக்குப் பல கதைக்கருக்கள் கிடைக்கிறது. பாவம் தமிழ் இயக்குனர்கள். யார் காலைக் கழுவினால் படத்தைத் திரையிட முடியும் என்ற பரிதாப நிலையில் இருக்கிறார்கள். அதனால் தான் ஆளும் கட்சிக்கு ஏற்றவாறு கூத்தாடி வேஷம் போட்டு கதையை மாற்றி உருப்படாமல் போகிறார்கள்.
மருத்துவமனைக்கு வரும் நோயாளிகள் ஒருபுறம். அவர்களைக் கவனித்துக் கொள்ள வரும் உறவுகள் மறுபுறம். இவர்கள் ஒருவொருக்கொருவர் ஆதரவாக தங்கள் துயரங்களை மறந்து இருக்கும் தருணங்களை யதார்த்தமாக படமாக்கியிருக்கிறார்கள். மலையாளப்படங்களில் எனக்குப் பிடித்த அம்சமே அவர்களின் உடை, மொழி என்று இயற்கையாக இருப்பது. நம்மவர்கள் போல சற்றும் பொருந்தாத உடை, ஆங்கிலம் கலந்த தமிழ், கனவுப்பாடல்கள் என்ற ஜிகினா வேலைகள் இல்லாமல் இருப்பதாலோ என்னவோ மலையாளப் படங்கள் எளிதில் கவர்கிறது. கூடவே கதையும் நன்றாக இருக்கிறது. நடிகர்களும் இயல்பாக நடிக்கிறார்கள்.
அன்புடன், காதலுடன் செய்யும் உணவிற்கு சுவை அதிகம். அனுபவஸ்தர்கள் ஒத்துக் கொள்வார்கள். அப்படி ஒரு காதல் தம்பதியர் உறவில் இளவயதிலேயே நோயாளியான மனைவியைக் கண்ணும் கருத்துமாக கவனித்துக் கொள்ளும் அன்பு கணவனாக ஜோஜு ஜார்ஜ் அசத்துகிறார். அவர் இல்லாத படங்களே இல்லையோ?
வசதி இருப்பவர்களும் அரசு மருத்துவமனைக்குச் செல்வது கேரளாவில் சகஜமோ? குஜராத்தி நாயகி என்பதால் கோலாட்டம் காட்சி வந்து செல்கிறது. இந்து, முஸ்லீம், கிறிஸ்தவன் என்று எளிதாக ஒரு கதையை நகர்த்திச் செல்ல மலையாள இயக்குநர்களால் முடிகிறது. தமிழக இயக்குனர்கள் கற்றுக் கொள்ள வேண்டிய பாடங்கள் நிறைய இருக்கிறது. ஹீரோ என்று ஒருவருக்காக கதையை எழுதாமல் நல்ல பொழுபோக்குப் படங்களை தமிழில் எப்பொழுது தான் எடுக்க ஆரம்பிப்பார்களோ?
எந்த உறவிலும் புரிதலே பலம். அதைத்தான் இப்படத்தில் வெவ்வேறு கதாபாத்திரங்கள் மூலம் உணர்த்துகிறார்கள். 'மதுரம்' பெயருக்கு ஏற்றார் போல இனிமையான அனுபவம்.
மருத்துவமனைக்கு வரும் நோயாளிகள் ஒருபுறம். அவர்களைக் கவனித்துக் கொள்ள வரும் உறவுகள் மறுபுறம். இவர்கள் ஒருவொருக்கொருவர் ஆதரவாக தங்கள் துயரங்களை மறந்து இருக்கும் தருணங்களை யதார்த்தமாக படமாக்கியிருக்கிறார்கள். மலையாளப்படங்களில் எனக்குப் பிடித்த அம்சமே அவர்களின் உடை, மொழி என்று இயற்கையாக இருப்பது. நம்மவர்கள் போல சற்றும் பொருந்தாத உடை, ஆங்கிலம் கலந்த தமிழ், கனவுப்பாடல்கள் என்ற ஜிகினா வேலைகள் இல்லாமல் இருப்பதாலோ என்னவோ மலையாளப் படங்கள் எளிதில் கவர்கிறது. கூடவே கதையும் நன்றாக இருக்கிறது. நடிகர்களும் இயல்பாக நடிக்கிறார்கள்.
அன்புடன், காதலுடன் செய்யும் உணவிற்கு சுவை அதிகம். அனுபவஸ்தர்கள் ஒத்துக் கொள்வார்கள். அப்படி ஒரு காதல் தம்பதியர் உறவில் இளவயதிலேயே நோயாளியான மனைவியைக் கண்ணும் கருத்துமாக கவனித்துக் கொள்ளும் அன்பு கணவனாக ஜோஜு ஜார்ஜ் அசத்துகிறார். அவர் இல்லாத படங்களே இல்லையோ?
வசதி இருப்பவர்களும் அரசு மருத்துவமனைக்குச் செல்வது கேரளாவில் சகஜமோ? குஜராத்தி நாயகி என்பதால் கோலாட்டம் காட்சி வந்து செல்கிறது. இந்து, முஸ்லீம், கிறிஸ்தவன் என்று எளிதாக ஒரு கதையை நகர்த்திச் செல்ல மலையாள இயக்குநர்களால் முடிகிறது. தமிழக இயக்குனர்கள் கற்றுக் கொள்ள வேண்டிய பாடங்கள் நிறைய இருக்கிறது. ஹீரோ என்று ஒருவருக்காக கதையை எழுதாமல் நல்ல பொழுபோக்குப் படங்களை தமிழில் எப்பொழுது தான் எடுக்க ஆரம்பிப்பார்களோ?
எந்த உறவிலும் புரிதலே பலம். அதைத்தான் இப்படத்தில் வெவ்வேறு கதாபாத்திரங்கள் மூலம் உணர்த்துகிறார்கள். 'மதுரம்' பெயருக்கு ஏற்றார் போல இனிமையான அனுபவம்.
No comments:
Post a Comment